Plastic bekertjes zijn zóóó 2017

Een prangende vraag, die steeds maar terugkeert: is het nou wel of niet een goed idee om op feestjes plastic wegwerpbekertjes te gebruiken?
Het lijkt (en is) een detail, maar wel zo een die net als een muggenbultje op de verkeerde plek steeds blijft jeuken. Elke keer dat ik  iets organiseer is er wel iemand die zich net iets te hardop afvraagt: "Die plastic bekertjes? Hoe zit dat eigenlijk?" Mede om die reden spaar ik al jaren van feestjes en andere bijeenkomsten restjes van de stapel bekertjes die over zijn. Die gaan vaak ook gewoon weg, terwijl: dat is pas echt zonde. Dus dat is dan mijn antwoord.

Afwas vs plastic
Steeds vaker beweren mensen dat weggooien toch beter is. Over afwassen schreef ik eerder een blog, het maakt nogal uit hoe. Afwassen  onder de lopende kraan en het na 100 keer afwassen toch weggooien van bekers en glazen met een stukje eraf is óók klimaatonvriendelijk.
Eerst was er een vriend van mijn man die me tijdens een kerstdiner een uur lang heeft proberen te overtuigen van de meerwaarde van 'disposables'. De vergelijking tussen afvalservies en het afwassen van gewoon servies was volgens hem duidelijk in het voordeel van het weggooien. Maar goed, hij werkte wel voor een disposable fabrikant en het verbaasde me dan ook niet eens heel erg dat hij twee jaar later ineens zijn mening herzien had.

Nog een rondje
Minder verdacht is de bron Milieucentraal. Een heel verhaal, waaruit vooral blijkt dat het heel erg belangrijk is hoe je je bekertjes gebruikt. Was minder af, gebruik je beker gerust de hele dag. Drink met alle feestgangers uit één bekertje dat steeds maar rondgaat, zoals ze in Ecuador doen tijdens kerstmis. En dan nog een rondje. Wat ze bij milieucentraal buiten beschouwing laten in hun vergelijking zijn de kartonnen bekertjes. Die zijn qua CO2 veruit de beste keuze, zeggen ze, maar papier is dan weer slecht om andere redenen, en bovendien hebben ze zo'n plastic laagje, waardoor ze bij het restafval eindigen.

Papier met PLA
Toch werd ik getriggerd, nu ik voor het kerstbomenbos door mijn voorraad 'restbekertjes van diverse feestjes' heen ben. Wat blijkt? In bekertjesland is een revolutie gaande, de verfoeide plastic coating waardoor de bekertjes niet bij de compost kunnen, worden vervangen door een afbreekbare coating van PLA. De firma goedkopekoffiebekers.nl heeft ze zelfs al. Goed, bij hen zijn het de duurste die ze maar hebben, en het is ook nog eens onduidelijk of de bekers van FSC papier gemaakt zijn. Wat dan weer het beste is qua papier. Bovendien zijn ze bedrukt, welliswaar met groene blaadjes, maar het is en blijft drukinkt. Dus kom ik met wat zoeken uit bij Natureko disposables. Iets duurder, maar met het groene hart op de juiste plaats. Dan bestel ik ook maar meteen 2000 witte bekers: niet bedrukt en relatief goedkoop. Wit.... dus gebleekt? Dan toch maar die duurdere bruine met fijne eko-look?

Water met je handen drinken
Wacht, ho, stop. Ineens valt mijn oog op een zak met foute groene plastic bekers die ik bij de feestwinkel 'alvast' had gekocht voor de warme chocomel. Dat is waar ook. Laat ik die eerst maar opmaken. Ik wacht nog even. Tweeduizend is ook wel erg veel. Tegen de tijd dat ik er 2000 bekers doorheen heb gejaagd, is er vast iets nog duurzamers uitgevonden. Misschien wel een 3D-printer die ter plekke van kerstboomsnippers kartonnen bekers maakt op zonneenergie. We zullen die plastic bekers dit jaar braaf verzamelen en bij het plastic afval gooien. En als iemand moppert over dat gifgroene plastic zeg ik gewoon: "Wil je het liever duurzaam? Drink dan water uit je handen!" Want chocomel... olala. Dat lijkt me eigenlijk véél slechter CO2 technisch dan al die bekertjes bij elkaar. Zelfs als je het uit je handen drinkt. Maar over de chocomel hoor ik zelden iemand over mopperen.

Het hele gesprek over plastic bekertjes is zóóóó 2017

Geen plastic tasje

.
"Vroeg ik nou om een tasje?" Ik was oprecht verbaasd dat de kassière mijn aankopen in een platsic tas stopte. En wat voor aankopen. Ik had balonnen nodig, rode, voor een theaterschool workshop, maar de feestwinkel in Amsterdam Noord was dicht. Briefje op de deur: dicht om de vuurwerkverkoop voor te bereiden. De buurman ziet mij balen en stuurt me naar een andere feestwinkel 'Net nieuw en hééél groot.'
Ik naar het Buikslotermeerplein, naar de oude V&D, waar naast de Action inderdaad een supergrote feest- en prulariawinkel zit. SoLow. Alles gemaakt om zo snel mogelijk weer weg te gooien. Plastic spullen, in plastic verpakkingen en dus ook nog eens aan de kassa in een plastic tas meegegeven. En ik had weer veel te veel gekocht. Ook meteen maar andere kleuren balonnen, groene plastic bekertjes (knalgroen, niet ecologisch groen) en twee fietslampjes

"Heb je er problemen mee?" was de wedervraag. Hmm, hier wordt op het gemoed gespeeld, dus ik haal uit: "Ja, eerlijk gezegd wel. Volgens mij is het zelfs verboden." Dat 'volgens mij' is natuurlijk laf, want ik weet het 100% zeker. "Nou dan geef ik hem toch gewoon aan de volgende klant?" Ze keert zich om naar de volgende in de rij: "Alstublieft, in een tasje doen?" Waarop de volgende klant zegt: "Ja, graag."
Nee, ik ben geen stennis gaan schoppen, ik voelde me al opgelaten genoeg. Ik ben dwars over de markt naar de tweedehands winkel gelopen, waar ze maar wat graag bereid waren om een tasje voor me te zoeken. Alleen waren ze allemaal op, of niet te vinden. Waarop ik besloot voor zes euro een tweedehands zwarte schoudertas te kopen. En de SoLow? Ach ja, what's in a name.

Thuis heb ik nog wel opgezocht hoe dat eigenlijk zit met de controle op plastic tasjes. https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/afval/verbod-op-gratis-plastic-tassen Je kunt ook klagen op die site. Of is dit klikken? Ze willen een serieuze keten zijn, die SoLow mensen. Dan mag je je ook serieus om het klimaat bekommeren. Als zij door die klacht stoppen met plastic tasjes weggeven heeft dat veel meer zin, dan dat ene tasje dat ik weiger. Ze zullen er hun plastic bedrijfsfilosofie niet door veranderen. En mensen zoals ik zullen balonnen, bekertjes en fietslampjes blijven kopen. Maar dan niet in een gratis tasje. Toch maar gedaan dus.

Gek op kippen

Klimaat en vlees: een slechte combinatie. Maar er zijn uitzonderingen. Ik las in de krant dat boswachters doodgereden dieren na inspectie naar de poelier brengen. Roadkill, noemen ze dat. Door de zachte winters is er heel veel wild in de bossen en zijn er daardoor dit jaar ook veel meer doodgereden dieren. Lijkt me klimaattechnisch geweldig, je zou er bijna een bullrack voor aanschaffen en 's nachts voor over de Veluwe gaan rijden. Zielig en vies? Welnee!

Waar het mis gaat, is met de gefokte dieren. Koeien en schapen (en dus ook melk en melkproducten) zijn qua klimaat echt een stuk minder goed dan kippen en varkens en dat is voor vegetariers dus slecht nieuws, melk- en kaasvegetariers doen het qua klimaat zeker niet beter dan hun kippenpoot kluivende vrienden. Sinds ik dat weet, eet ik weer meer kip. Niet teveel, want het moeten wel verantwoorde kippen zijn. Vandaag was ik weer eens fijn aan het werk op de Fruittuin van West, met in mijn achterzak een dikke portemonnaie om biologische kerstinkopen te gaan doen. Ik heb ook al twee kerstkippen besteld, maar die komen vrijdag pas.

Die kippen op de fruittuin zijn een verhaal apart: ze geven mest, wieden onder de bomen, geven eieren en zijn ook voor de slacht. Er wordt door ons stagiairs veel over die kippen gesproken: is het niet te nat en modderig voor ze? Kan je die hokken niet handiger maken? Is halal slachten een betere methode dan regulier slachten? Wat is normaal gedrag voor een kip? En nu de vogelgriep heerst moeten die arme stakkers ook nog eens opgehokt, waardoor ze bij elke handeling die je doet onmiddelijk proberen te ontsnappen. We worden daardoor steeds beter in het kippen vangen. Ik houd van kippen. We hebben er zelf ook vier, en één van mijn lievelingsboeken is 'het rode kippetje' met wie ik me heel verwant voel.

De vleeskippen zitten in kooien die van onderen open zijn en elke dag een stuk worden opgeschoven, zodat de kippen vers gras hebben en de boomgaard gelijkmatig wordt bemest. Het verrijden van die kooien is tamelijk zwaar, we doen dat steeds met z'n tweeën. Dan kan je ook beter in de gaten houden of er niet per ongeluk een kip met zijn tenen onder de rand van de kooi bekneld raakt. Ze hebben van die grappige lange gele tenen.

Hoe het gebeurd is weten we nog niet, maar nadat mijn mede-stagiar en ik de kooi verzet hadden, stak er ineens een kippenkop onder het hok uit. Een ontsnappingspoging met de dood bekocht. Zielig? Ach, dat weet ik niet, ze was in één klap dood. Rode kippetje werd zo dode kippetje. Een soort van professioneel pakte ik de kip aan zijn gele poten en nam hem mee naar binnen. De kippenman van de Fruittuin, Pieter, heeft voor omgekomen kuikens en kippen een apart vat. Maar onderweg naar binnen vroeg ik me af of deze kip daar wel in moest. Moest ik de moord die ik op mijn geweten had niet compenseren door de kip op te eten? Dan had die dood tenminste nut. Van Pieter mocht het. Met een paar summiere instructies over onderdompelen in water van zestig graden en éérst de kop afhakken en de krop legen, keerde ik huiswaarts, de kip in een plastic zak.

Thuis zag ze er vooral heel erg verfomfraaid uit. Modderig, stinkend naar kippenpoep en kippeneten. Maar wie A zegt, moet B zeggen. Hans vluchtte weg, en ik begon met instructie 1: kop eraf. Dat bleek nog reuze taai, maar met de hulp van een snoeischaar kreeg ik het voor elkaar. Ik had ook meteen een pan water opgezet en voordat ik de kip daarin deed, leek het me wel zo fris de darmen met inhoud en de rest van de ingewanen er vast uit te halen. Dat bleek een enorm gepeuter, er kwam zelfs één hard raar stuk uit, dat ik nu nog steeds niet thuis kan brengen. Ik spoelde de kip vóór onder de kraan, maar hij bleef maar vies ruiken. Oh ja, de krop. Dat bleek ze te hebben: een hele zak met half verteerd graan - de stank was voor een deel verklaard. De truc met het warme water werkte geweldig, en als een echte boerin stond ik de kip te plukken. Hoe minder ze op een leuk levend kippetje leek en hoe meer op een piepkuiken van zo'n foam schotel in de supermarkt, hoe leuker ik het ging vinden. Tenslotte had ik een emmer met oneetbare kop, poten, darmen, kroprommel, natte veren en meer, en een schaal vol roze kippenvlees, èn het kippenlevertje.

Op de lijst van dingen die je één keer in je leven gedaan moet hebben, staat sinds vandaag een super klimaatvriendelijke kippenslacht en -schoonmaak. Per ongeluk. Echt.

Mijn andere klimaatdaden van de dag afgelopen week hadden vooral te maken met het Kerstbomenbos, met bijbehorende kerstbomenhandel. Daarover later meer, want het is een spannend verhaal aan het worden. Eerst nog even 25 bomen verkopen...

De groene zorgverzekering - bestaat die wel?

Veel van mijn geld gaat in verzekeringen zitten: inboedel, auto, zorg, schade etc. Terwijl wij naar Nederlands maatstaven heel magertjes verzekerd zijn, alleen wat moet is verzekerd of wat we echt niet zelf kunnen betalen als het fout gaat. We hebben het hoogste eigen risico bij de zorgverzekering. Toch geven we elke maand met z'n vieren honderden euro's aan verzekeringen uit. Dat weten die verzekeraars ook, dus dit is de tijd van het jaar dat je om de oren wordt geslagen met verzekeringsreclame. Aangezien er nu zoveel discussie is over pensioenfondsen en groen beleggen, vroeg ik mij af of wij niet weer eens moetsen overstappen, zou er ook een klimaatvriendelijke zorgverzekeraar bestaan, die 'fossil free' belegt?

Gek genoeg is dit helemaal geen issue. 'De goedkoopste', 'de hoogste vergoedingen', dan heb je de issues wel zo'n beetje gehad. Op internet vond ik het niet zo snel, dus ging ik rondvragen. Niemand wist het. Ik had zelfs een - naïeve? - vriendin die dacht dat verzekeringsmaatschappijen helemaal geen groot vermogen hebben om mee te beleggen, omdat ze dat aan ons, de verzekerden uitkeren. In your dreams, denk ik dan. Verzekeren gaat alleen maar over geld. Alleen al die glimmende kantoren bewijzen het tegendeel.

Gelukkig vond ik uiteindelijk bij de eerlijke geldwijzer ook een verzekeringswijzer:
eerlijkegeldwijzer.nl/verzekeringswijzer. Kijk maar eens, dan schrik je. Verzekeringsmaatschappijen zijn h-e-l-e-m-a-a-l niet met het klimaat bezig.

We zijn nu vooral verzekerd bij Achmea, een 3 voor klimaat (zwaar onvoldoende), namelijk Centraal beheer voor de inboedel, Zilveren kruis (vorig jaar) en fbto (dit jaar) voor de zorgverzekering.
Nog erger is Aegon, met een 1 en ook zwaar onvoldoende op natuur en bos, waar Achmea dan tenminste wel een 9 scoort. Een 1 is op school het cijfer dat je krijgt als je je blaadje leeg inlevert. We zouden volgens deze wijzer eigenlijk over moeten stappen naar Vivat (Reaal), de enige met een 7 voor klimaat.

Maar niet iedereen staat in het overzicht. Ik kies als a.s. stadsboerin liever voor kleinschalig, de menselijke maat. Daardoor kwamen we uit bij Unive. Tamelijk onbekend, want een coörporatie/kleine jongen. Volgens eigen website beleggen ze verantwoord, maar hoe en wat is niet te vinden, laat staan dat er iets te vinden is over stemgedrag in shell vergaderingen. Maar het leuke is, ze gaan serieus op onze vragen in, en als er winst wordt gemaakt, krijgen leden geld terug.

Vlak voordat we overstapten werd ik nog getipt over de verzekering van Buurtzorg, 'Zorgeloos'.  Maar die bestaat niet, ze proberen al een paar jaar het bastion van verzekeraars binnen te dringen, tot nog toe zonder succes. Lukt het in 2019 wel, dan staan we vooraan. Mits ze het klimaat óók serieus nemen, natuurlijk