Bonnen: soms ben ik er blij mee, maar meestal niet

Mijn eerste klimaatmaand was ongelofelijk duur, dat was even schrikken. Omdat Hans en ik allebei freelancen, houden we de uitgaven keurig bij op een lijstje aan de binnenkant van de servieskast. In juni was het niet mals: tweedehands matrassen en broeken, nieuwe kippen, een hybride warmtepomp met bijbehorende nieuw thermostaatkastje, de uitgaven stapelden zich deze maand op en toen kwam er ook nog een vergeten belastingaanslag overheen en de bijbehorende rekening van de boekhouder. Oké, op vlees en benzine besparen we iets, maar kokosolie en notenballetjes zijn ook niet goedkoop.

Rijksdienst van het wegverkeer houdt van mij
Vandaag moest het er echt van komen: de cijfers van het tweede kwartaal moeten af voor de btw aangifte. Het naarste werkje dat ik ken. Ik heb zo'n mapje waar ik alle bonnen in verzamel. Onderin vind ik vier (ja, vier!) andersoortige bonnen, met zo'n blauw logo erop en en dun geel papiertje erbij: bonnen voor foutparkeren en te snel rijden. Allemaal betaald in het eerste kwartaal, maar voor de zekerheid nog even bewaard. Ha! Dacht ik. Dat is in juni mooi niet meer voorgekomen. Ik ben véél vaker gaan fietsen, ook als ik het eigenlijk te ver vond, ook met heel veel spullen in de fietstas. Ik ben ook vaker met de trein gaan rijden, dat is bijna het beste wat je kunt bedenken sinds de NS CO2-neutraal rijdt, maar wat hebben die treinen vaak problemen. Dat viel me nu pas op. Treinen vielen uit, in de weekends zijn er altijd werkzaamheden, af en toe deed ik er drie keer zo lang over met de trein. Bijna kreeg ik genoeg van mijn klimaatvriendelijkheid. Ik ben ook een keer meegereden vanaf Schiedam naar de Veluwe met iemand anders, naar een plek waar je zonder auto eigenlijk niet kunt komen - bij hectometerpaaltje 7,3 het bos in en dan nog een paar kilometer doorrijden over zand- en grindwegen. (Zie klimaatdaad van gisteren) Dat meerijden stimuleerde ik altijd al, het nadeel is dat het dan veel te gezellig is.
Ergo: ik let niet meer goed op.
Ergo: bonnen.
Door nu zelf een keer met iemand anders mee te rijden had ik daar in elk geval geen last meer van. Ik hoop dat ik nu niet de oorzaak was van een bekeuring bij de man die zo aardig was mij mee te nemen.

Bonnen waar ik blij van word
Ik heb dus veel uitgegeven, maar ook echt veel bespaard door géén bekeuringen te krijgen. Hans ziet dat overigens anders, die vind het doodnormaal om nooit een bon te krijgen. Ik heb de mijne bij het oud papier gegooid. Dat is niet een klimaatdaad, want oud papier apart houden doe ik al zolang ik leef. Géén bonnen rijden en daar blij van worden. Dat is pas een daad. Die hoef je niet te betalen en ook niet weg te gooien. En nu terug naar al die andere bonnetjes, die met klimaat niets te maken hebben, maar wel allemaal in een excellsheet moeten. Zucht...