Toen was ik ineens kerstbomenboer, of allereerst: kerstbomenverkoper. Nancy gaat groen. Met dertig anderen vorm ik de klas 'Standslandbouw'. dertig mensen die het anders willen, die het groener en gezonder willen, het is een ruige mix van 'hoe maak je er een bedrijf van' en 'hoe volg je je hart'. Dat is met het tijdelijk kerstbomenbos ook precies de spijker op zijn kop. Waarom kan het niet gewoon allebei? Omdat dingen soms gewoon de tijd nodig hebben. Nu is het de tijd van langzaam aanhaken, groeien, opkweken. Zorgen dat het bos er komt en dat het niet meer weg te denken is in Amsterdam. Het is ook een beetje een verzetsbos. Een bos dat staat op een tijdelijke plek en daarmee laat zien hoe fijn een open en groene plek in de stad kan zijn. Dat je niet overal hoogbouw hoeft neer te zetten. Dat het af en toe een beetje modderig en rafelig mag zijn, ook in de stad.
Soms voel ik me een roepende in de betonwoestijn, met het kerstbomenbos. Dan is het heerlijk om deze film eens te bekijken, over een boer met een hang naar het theatrale, die zijn familiebedrijf bijna kapot maakt, maar net niet helemaal. Zo wil ik het ook graag, zo groen als John tussen zijn mais staat, zo tevreden wil ik naar het geplante kerstbomenbos kijken.laten we groeien naar 1200 kerstbomen, niet meteen dit jaar, maar ooit. Gun jezelf de klimaatdaad om naar deze film te kijken. Het levert geen onmiddelijke CO2 besparing op, maar wel veel inspiratie. Het laat zien dat onmogelijk eigenlijk niet bestaat. Halverweg de film had ik pas door dat ik hem tien jaar geleden ook al eens had gezien. Toen ik me nog over heel andere dingen druk maakte, dan over de smaak van modder en mineralen in de grond.
http://www.filmsforaction.org/watch/the-real-dirt-on-farmer-john-2005/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten