#stormpoolen oldschool met de duim omhoog

Wat een domme klimaatdaadvandedag om gisteren met de trein van Amsterdam naar Zwolle te gaan. Er was daar een biobeurs in de IJsselhallen en ik, als standsboerin in opleiding, wilde erheen.
Stormwaarschuwingen? Ze overdrijven altijd zo in Nederland.
Elf uur Lelystad: NS roept om dat er per direct geen treinen meer rijden. Licht versufte passagiers stappen uit, want een alternatief wordt ook niet geboden. NS zet geen bussen in. Gelukkig wist ik een klasgenoot te bereiken die onderweg naar de beurs was met de auto en die al bij Harderwijk was, ze is 'even' naar Lelystad gereden, waardoor we vervolgens in die files van omgewaaide vrachtwagens terechtkwamen. Vijftig minuten vertraging op de weg. Maar goed, om twee uur zou NS weer gaan rijden. Let op: dat was mijn conclusie. Dat zeiden ze niet, ze zeiden: tot twee uur geen treinen.
Op mijn NS reisplanner stonden alle treinen gecanceld tot 16.20. Perfect, eerder wilde ik toch niet naar huis. Om 16.15 liep ik het station binnen, de trein van 16.20 stond nog op NS reisplanner, maar bleek toch niet te rijden. Na een half uur wachten in de sprinter naar Amersfoort bleek die tot 18.00 ook niet te rijden. Men was er opmerkelijk gelaten onder, bleef in de niet rijdende trein zitten appen en eindelijk bood de NS gratis koffie aan.
Maar ik besloot niet te wachten. Op het enige lege achterkantje dat ik bij me had tekende ik drie kruizen en vroeg de jongen in de stationshal: "Als ik je dit zou laten zien, waar wil ik heen? " Hij herkende het. Dus ik naar buiten, naar de afslag A28. Ouderwets liften. Bij het stoplicht hield ik mijn kruisen voor de voorruit van wachtende auto's, die braaf 'nee' schudden. Na vijf minuten waren er twee aardige twintigers die wel naar Barneveld gingen. Best! Ik vroeg ze me bij een benzinestation voor de afslag af te zetten en had binnen vijf minuten een tweede lift naar Hilversum. Daar hoorde ik pas dat #stormpoolen trending topic was, maar ik had twitter niet nodig. Mijn briefje was genoeg.  Het meisje (in opleiding voor ouderenzorg) vond mij levensgevaarlijk. "Durft u dat? Liften" Ik stelde haar gerust "Wel bij jou." Bij het volgende benzinestation vond ik zowaar een docent Nederlands die mij afzette voor pakhuis de Zwijger, waar ik werd opgepikt door Hans op de fiets, omdat we bij vrienden op Java-eiland gingen eten. Totale reistijd: anderhalf uur.
Drie leuke ontmoetingen, vertrouwen in de mensheid, geen reiskosten, prima reistijd.
Stormde het maar elke dag...

M'n opa, m'n opa en het klimaat

Opa en kleindochter

Dichterlijke vrijheid, maar mijn schoonvader is nou eenmaal een archetypische opa. Negentig jaar en tevreden weduwnaar. Deze man woont op zichzelf in een kleine huurflat in Bilthoven en leeft lang, en buitengewoon klimaatvriendelijk. Het mooie is: dat doet hij per ongeluk, moeiteloos. Gewoon, omdat hij nog van een andere generatie is en ook omdat zijn actieradius klein is. Zijn levensvisie: Doe vooral niet gek, want dat doen er al genoeg. Langzaam aan, dan breekt het lijntje niet. Je zou het lui en ambitieloos kunnen noemen, maar hij lacht er zo innemend bij, dat ik eigenlijk denk dat hij onbewust voelt dat hij in balans leeft met de planeet.

Wonen: Tiny living avant la lettre, hoogbouw. Een flat uit de jaren zestig, dus die impact is over de jaren uitgesmeerd te overzien. Een gesloten gaanderij en buren boven, onder, en aan twee kanten stoken mee. Hij zet de verwarming wel lekker hoog, omdat hij graag stil zit voor de tv, maar vanwege de kleine ruimte kan dat niet veel zijn. De logeerkamer aan de andere kant van de galerij wordt niet gestookt en de berging beneden ook niet.
Spullen: koopt nooit iets nieuws voor zichzelf, betaalt alleen mee aan cadeau's en schenkt zijn vier kinderen jaarlijks geld, waarmee zij dan weer klimaatonvriendelijke fratsen uithalen. Of niet. Zijn schuld is dat niet. Kleding, beddegoed, servies, meubels: het doet het allemaal nog prima. Alleen als de tv stuk zou gaan zou hij vast en zeker een nieuwe aanschaffen. Iets weggooien doet hij ook niet gauw. Als het nog iets waard is, gaat het naar ons of de kringloop.
Eten: Noodgedwongen flexitarisch omdat zijn gestel al die draadjes in het eten niet verdraagt. Brood en soep gaan nog prima en er is geen enkel bezwaar dit dagelijks te eten, afgewisseld met af en toe een stamppot van de traiteur. En op zijn tijd en biertje. En af en toe een jenevertje, één fles per jaar.
Vervoer: vlak voor ze overleed schafte zijn vrouw nog een lichtblauwe Citroen C1 aan. Daarmee rijdt hij wekelijks naar ons in Amsterdam (voor soep, brood en een biertje), af en toe naar Zeeland, waar zijn dochter woont, of naar Muiderberg, waar ook één van zijn kinderen woont. Zeeland doet hij in twee etappes, met onderweg een stop voor koffie bij een wegrestaurant. De C1 rijdt 1 op 21. Hij is wel eens naar Zuid-Frankrijk gevlogen, jaren terug alweer, maar verder rijdt hij het liefst auto. Waarom zou een mens in 's hemelsnaam verder dan Zuid Frankrijk willen reizen?
Mijn schoonvader geniet van de biljartclub, af en toe een filmavond of lezing, allemaal in zijn eigen flat.

Medicijnen? Ik geloof van niet. Hij mijdt al jaren effectief zorg en hulpverlening. Er mag iemand zijn flat schoonmaken. Die doet dat met chloor, vermoed ik. Toen hij negentig werd hebben we met een boot door de haven van Rotterdam gevaren. Ik denk dat dit zijn grootste impact op het klimaat is gewest in 2017.
M'n opa, m'n opa, in heel Europa is er niemand zoals hij.
Helaas, waren er maar meer zo. En zo tevreden.

Mijn klimaatdaad vandaag: tevreden zijn als m'n schoonvader.
Volgende keer: het grote kerstbomenbosverhaal; een daad van formaat.

Goede klimaatvoornemens, vijf op een rij

Hoe lang mag je eigenlijk doorgaan met je goede voornemens opstellen? Ik vermoed dat het met 6 janurai ook wel zo'n beetje klaar is. Net als het 'Gelukkig Nieuwjaar' wensen en de kerstboom in de kamer. Qua klimaat is het vijf voor twaalf, daarom mijn eerste vijf klimaatdaden van het jaar op een rij. Gaan ze het klimaat redden? Ik denk het niet. Misschien als ineens miljoenen mensen het gaan doen, dan wel. Maar het zijn vijf dingen die ik vroeger/normaal niet zou hebben gedaan. En het verschil tussen niets doen en iets doen is nog steeds de belangrijkste drijfveer achter dit jaar vol klimaatdaden.

Het schijnt dat goede voornemens vooral leiden tot teleurstelling. Niemand houdt zich eraan. Misschien is het, dat ik met mijn klimaatdaad van de dag al begon ergens in juni, maar mij hielp het wel, om op 1 januari te bedenken: 'Wauw, wat houd ik dit al lang vol. Ik ga door.'
Daarom verder geen goede voornemens, maar een lijstje met de eerste vijf klimaatdaden van het jaar. Geen big five, meer een small five. Want small is beautifull
1 januari: Veenbessen in het wild geplukt op de Veluwe (waar ik toch al was) en die opgegeten. Niet op wintersport gegaan.
2 januari: Twee kinderen van een jaar of zeven enthousiast gemaakt voor de kunst van het zelf kippen houden op de Fruittuin van West, en als lunch restanten opgegeten van het oud- en nieuw eten.
3 januari: Eerste kerstboom geplant in het Kerstbomenbos, live op RTV Noord Holland
4 janauri: FSC papier gekocht bij Vlieger om de kroontjes en eigendomsbewijzen van het Kerstbomenbos op te printen. Géén goud gelamineerde kroontjes, die eigenlijk mooier zijn en die ik al bijna had gekocht. Ook een gesprekje met Thomas de Teslaman over electrisch rijden, en waarom (en hoe) je mij daartoe moet dwingen. Ik wil wel, maar Frankrijk, trekhaak, kosten... Hij ging het meenemen in zijn denken en liet weten dat de nieuwste Tesla SUV wel een trekhaak heeft. Helaas heb ik een hekel aan SUV's. Alhoewel, dat plaatje met die ski's achterop... Als ze betaalbaar worden, dan wil ik geloof ik wel.
5 januari, vandaag: Trots dat ik al twee jaar een plastic rood/wit afzetlint heb bewaard, en niet heb weggegooid. Zojuist in het krat gegooid met dingen die ik morgen nodig heb in het Kerstbomenbos tijdens de plantdagen. Wie wat bewaart...

Onze laatste klimaatdaad van 2017 is trouwens ook een bijzondere. Die dag stookten we in het geheel geen gas. Nul op de meter. We waren niet thuis, het was buiten warm, de thermostaat stond goed laag, maar toch. Nul is nul.

Vijf voor twaalf. Of later. Er bloeien al narcissen in het park. Het was 14 graden op oudejaarsnacht. Het gekke is, je weet pas of het een bijzonder jaar gaat worden als het voorbij is. Misschien wordt het bijzonder goed en fijn, omdat er eindelijk een kentering komt in het denken over klimaat. Bijzonder naar, omdat één van die rampen die steeds voorspeld worden door doemdenkers ook echt doorgaat. Misschien is het volgend jaar nog steeds vijf voor twaalf. Zeker is dat je een goed klimaat kunt wensen.

Daarom: allemaal een heel goed en klimaatneutraal 2018