Opa en kleindochter |
Wonen: Tiny living avant la lettre, hoogbouw. Een flat uit de jaren zestig, dus die impact is over de jaren uitgesmeerd te overzien. Een gesloten gaanderij en buren boven, onder, en aan twee kanten stoken mee. Hij zet de verwarming wel lekker hoog, omdat hij graag stil zit voor de tv, maar vanwege de kleine ruimte kan dat niet veel zijn. De logeerkamer aan de andere kant van de galerij wordt niet gestookt en de berging beneden ook niet.
Spullen: koopt nooit iets nieuws voor zichzelf, betaalt alleen mee aan cadeau's en schenkt zijn vier kinderen jaarlijks geld, waarmee zij dan weer klimaatonvriendelijke fratsen uithalen. Of niet. Zijn schuld is dat niet. Kleding, beddegoed, servies, meubels: het doet het allemaal nog prima. Alleen als de tv stuk zou gaan zou hij vast en zeker een nieuwe aanschaffen. Iets weggooien doet hij ook niet gauw. Als het nog iets waard is, gaat het naar ons of de kringloop.
Eten: Noodgedwongen flexitarisch omdat zijn gestel al die draadjes in het eten niet verdraagt. Brood en soep gaan nog prima en er is geen enkel bezwaar dit dagelijks te eten, afgewisseld met af en toe een stamppot van de traiteur. En op zijn tijd en biertje. En af en toe een jenevertje, één fles per jaar.
Vervoer: vlak voor ze overleed schafte zijn vrouw nog een lichtblauwe Citroen C1 aan. Daarmee rijdt hij wekelijks naar ons in Amsterdam (voor soep, brood en een biertje), af en toe naar Zeeland, waar zijn dochter woont, of naar Muiderberg, waar ook één van zijn kinderen woont. Zeeland doet hij in twee etappes, met onderweg een stop voor koffie bij een wegrestaurant. De C1 rijdt 1 op 21. Hij is wel eens naar Zuid-Frankrijk gevlogen, jaren terug alweer, maar verder rijdt hij het liefst auto. Waarom zou een mens in 's hemelsnaam verder dan Zuid Frankrijk willen reizen?
Mijn schoonvader geniet van de biljartclub, af en toe een filmavond of lezing, allemaal in zijn eigen flat.
Medicijnen? Ik geloof van niet. Hij mijdt al jaren effectief zorg en hulpverlening. Er mag iemand zijn flat schoonmaken. Die doet dat met chloor, vermoed ik. Toen hij negentig werd hebben we met een boot door de haven van Rotterdam gevaren. Ik denk dat dit zijn grootste impact op het klimaat is gewest in 2017.
M'n opa, m'n opa, in heel Europa is er niemand zoals hij.
Helaas, waren er maar meer zo. En zo tevreden.
Mijn klimaatdaad vandaag: tevreden zijn als m'n schoonvader.
Volgende keer: het grote kerstbomenbosverhaal; een daad van formaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten