Wat een domme klimaatdaadvandedag om gisteren met de trein van Amsterdam naar Zwolle te gaan. Er was daar een biobeurs in de IJsselhallen en ik, als standsboerin in opleiding, wilde erheen.
Stormwaarschuwingen? Ze overdrijven altijd zo in Nederland.
Elf uur Lelystad: NS roept om dat er per direct geen treinen meer rijden. Licht versufte passagiers stappen uit, want een alternatief wordt ook niet geboden. NS zet geen bussen in. Gelukkig wist ik een klasgenoot te bereiken die onderweg naar de beurs was met de auto en die al bij Harderwijk was, ze is 'even' naar Lelystad gereden, waardoor we vervolgens in die files van omgewaaide vrachtwagens terechtkwamen. Vijftig minuten vertraging op de weg. Maar goed, om twee uur zou NS weer gaan rijden. Let op: dat was mijn conclusie. Dat zeiden ze niet, ze zeiden: tot twee uur geen treinen.
Op mijn NS reisplanner stonden alle treinen gecanceld tot 16.20. Perfect, eerder wilde ik toch niet naar huis. Om 16.15 liep ik het station binnen, de trein van 16.20 stond nog op NS reisplanner, maar bleek toch niet te rijden. Na een half uur wachten in de sprinter naar Amersfoort bleek die tot 18.00 ook niet te rijden. Men was er opmerkelijk gelaten onder, bleef in de niet rijdende trein zitten appen en eindelijk bood de NS gratis koffie aan.
Maar ik besloot niet te wachten. Op het enige lege achterkantje dat ik bij me had tekende ik drie kruizen en vroeg de jongen in de stationshal: "Als ik je dit zou laten zien, waar wil ik heen? " Hij herkende het. Dus ik naar buiten, naar de afslag A28. Ouderwets liften. Bij het stoplicht hield ik mijn kruisen voor de voorruit van wachtende auto's, die braaf 'nee' schudden. Na vijf minuten waren er twee aardige twintigers die wel naar Barneveld gingen. Best! Ik vroeg ze me bij een benzinestation voor de afslag af te zetten en had binnen vijf minuten een tweede lift naar Hilversum. Daar hoorde ik pas dat #stormpoolen trending topic was, maar ik had twitter niet nodig. Mijn briefje was genoeg. Het meisje (in opleiding voor ouderenzorg) vond mij levensgevaarlijk. "Durft u dat? Liften" Ik stelde haar gerust "Wel bij jou." Bij het volgende benzinestation vond ik zowaar een docent Nederlands die mij afzette voor pakhuis de Zwijger, waar ik werd opgepikt door Hans op de fiets, omdat we bij vrienden op Java-eiland gingen eten. Totale reistijd: anderhalf uur.
Drie leuke ontmoetingen, vertrouwen in de mensheid, geen reiskosten, prima reistijd.
Stormde het maar elke dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten