Nooit geweten en erger nog: nooit over nagedacht. Carnaval is carne val, van vale, het Latijn voor 'houdoe.' Even veertig dagen geen vlees eten, omdat Jezus in de woestijn ook veertig dagen helemaal niets at. Helemaal niets is wel iets anders dan 'geen vlees', maar dat is zo leuk aan het katholieke geloof, je hoeft het allemaal niet al te letterlijk te nemen.En het is ook nog eens heel klimaatvriendelijk.
Wij doen daarom mee, ookal zijn we totaal niet katholiek Wij nemen het wèl letterlijk. We eten al bijna geen vlees, we zeggen dat we daarom meer vis eten, maar dat valt ook reuze tegen. Vanaf woensdag gaat het vlees van tafel (aswoensdag, voor de mede-ongelovigen onder jullie: dan is het carnaval afgelopen en begint het vasten). Wel eieren, onze kippen zijn alweer reuze aan de leg, en melk, en kaas; maar als het even kan liever tofu en oatly room, kookroom op basis van havervlokken. Want dat wisten de katholieken niet, dat kaas en roomboter eigenlijk qua klimaat ook in de ban moeten. Tot die tijd vieren we het afscheid groots, want er ligt nog het één en ander in de freezer: worst, kip en gehakt. En op dinsdagavond wafels met ijs en chocoladesaus. Onder het zingen van de goede oude carnavalskraker van Ria Valk over 'worstjes op mijn borstjes en karbonade op mijn bil.'
Behalve vlees hebben we bedacht dat we ook even niet snoepen, dus geen koekjes, toetjes en chocolade en ook geen drank. Veertig dagen matig. Genieten van gewoon. Echte katholieken eten op Goede Vrijdag (jeweetwel, die vrije vrijdag die op sommige scholen dan ineens verrassend toch niet vrij is) helemaal niets. 'Goed' krijgt dan eidenlijk de goede betekenis, want eigenlijk is het de dag van de kruisiging, waar niet veel goeds aan is. Wie weet ben ik er tegen die tijd voor te porren, omdat ik helemaal ascetisch ben geworden.
Het zijn de foodies, de veganisten en de moslims, waardoor vasten en vlees mijden het nieuwe normaal lijken te worden, vermoed ik. In Amsterdam dan. En dan nog binnen bepaalde bubbels. De één noemt het een vegan challenge, de ander Ramadan, de derde een ontgiftingskuur, maar allemaal gaat het over bewustzijn en bewuster worden: niet zomaar alles in je mond stoppen. Door een tijd jezelf eten te ontzeggen het eten beter te waarderen. Hans zei, toen ik hem de KRO tekst over vasten voorlas over 'hartstochten die de weg naar God kunnen versperren': "tussen jou en God ligt een flinke drempel chocolade." Dus gaat chocolade ook in de ban. Geen paaseitje tot het pasen is. Want bij mij is vasten nog lang niet het nieuwe normaal, ik houd van eten. Voor mij is klimaatvriendelijker eten helemaal niet eenvoudig. Ik houd van planten, maar vind echte spekjes in de stamppot heerlijk en ook tropische geneugten zoals chocolade, mango, granaatappels en sperziebonen in februari, terwijl ik dan beter kool, appels uit de koelcel en wortelen kan eten.
Ik verheug me daarom nu al op eerste paasdag. Carne avé: hallo vlees, en al het andere dat ik mij in deze eetwoestijn van veertig dagen heb ontzegd. Eens kijken hoeveel duivels mij komen verleiden onderweg naar Pasen, want die horen er volgens het verhaal ook bij. Al dan niet uitgedost in een hamburgerkostuum van de caranvalsvereniging. Eens zien hoe sterk ik dan ben. Uiteindelijk gaat het natuurlijk niet om veertig dagen, maar om 365 dagen anders eten. Of zullen we dan ook op het Latijn en de Romeinse tijden teruggrijpen? 360 dagen klimaatvriendelijk eten en vijf dagen helemaal losgaan, zoals de Romeinen dat deden aan het eind van het jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten