Het is ineens lente. Een maand geleden was het nog echt winter, met schaatsen en chocomel en stijf bevroren klonten klei in de tuin. Nu spuiten de blaadjes uit de takken en narcissen uit de grond. De bloesemtakken aan de perenbomen hebben dikke knoppen, die opzwellen, openbarsten en trosjes bloesem komen tevoorschijn die door de zon en de warmte open vouwen. Ik heb van die takken van onze oude perelaren geknipt en binnen voor het raam gezet. Dan gaat het sneller, ze bloeien nu al binnen. Maar gelukkig heeft het eerst een hele tijd geduurd voor ze open gingen. Elk ontbijt was er een volgende fase. De verwachting nog mooier dan de bloei.
Ik heb er ook een heleboel buiten staan in een emmer en het leuke is dat ik er nu al flink wat mensen blij mee heb kunnen maken. Die mij zelfs foto's stuurden van de takken nadat de bloesem open was gegaan. Waardoor de ontmoeting ineens veel langer duurde dan dat ene moment dat de bloemen werden uitgewisseld.
Met bloemen uit de supermarkt geniet ik minder. Minder lang ook. Die zijn zó gekweekt, dat ze in één week open gaan en sterven. Ik schrok in februari toen ik op Valentijnsdag een roos had gekocht voor een minnaar die Hans heet en ik las in de krant hoe slecht snijbloemen voor het milieu zijn. Ik vroeg me af waarom, en of het klimaat er ook van langs krijgt. Hoe het precies zit wist ik niet, maar met bloemen uit eigen tuin heb je dat probleem sowieso niet. Na de peren komen de pruimen, kersen, appels, tegelijkertijd de narcissen en vlak daarna de rode tulpen, dan de akelei, paarse seringen en dan ergens die in mei het fluitekruid. Dat pluk ik nooit, omdat het té mooi is precies waar het staat, als een kanten onderlaken in onze boomgaard.
Ik maak één uitzondering. Bloemen van mijn schoonvader. Hij komt één keer per week bij ons eten en neemt altijd een bloemetje mee. Hans maakt de soep, maar ik krijg de bloemen, zo oneerlijk is het. Voordat de soeptraditie begon had ik bijna nooit bloemen binnen. Nu word ik overstelpt. Hij denkt erover na, over de kleur, het soort bloemen. Hij is soms te laat omdat het zo lang duurde om af te rekenen in de Albert Heijn. Hij vraagt vaak hoe lang ze bleven staan en vroeg deze week zelfs vooraf of ik viooltjes volgend weekend leuk vind, na drie weken hortensia's. Die zijn vast en zeker milieu- en klimaatonvriendelijk, maar mijn schoonvader mag dat.
Misschien dat ik na mijn opleiding stadslandbouw wel begin aan een biologische bloemenhandel, met perentakken uit eigen tuin en viooltjes uit eigen kweekbakken. Bloemen van het seizoen, uit de koude kas, Zonder gif en met als extra een slamix met eetbare bloemen, waar de viooltjes ook in meedoen. Na de plofkip nu ook de gifbloem de supermarkt uit en klimaatvriendelijke bio-bloemen erin. Dan mogen de bloemen ook weer gewoon bij het GFT en hoeven ze niet bij het chemisch afval. Seizoensbloemen, dus in de winter alleen hulst en dennentakken.
Want zo kan het toch niet langer:
"Het telen van een bos bloemen in een kas brengt net zoveel broeikasgassen in de lucht als het overvliegen van deze bos uit een ver oord. 85 Procent van de hier verkochte bloemen komt uit Nederland. Eén boeket telen in een (verwarmde) kas, of het van ver halen is vergelijkbaar met de energie die nodig is om thuis achttien keer de was te doen op veertig graden. Het is genoeg om vierentwintig dagen televisie te kijken (gemiddeld gebruik), of om twaalf dagen op gas te koken. Allemaal voor één boeket van gemiddeld twintig bloemen."
Bron:
https://vroegevogels.bnnvara.nl/nieuws/bloemen-en-milieu-lastige-combinatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten