Laat duizend bloemen bloeien - vakantie op de keukenhof

Afgelopen weken werd me een paar keer gevraagd of ik dat echt doe, elke dag een klimaatdaad. En zo ja, hoe dan? Waar komt die twijfel vandaan, vraag ik me af. Ik mag dan wel een verhalenverteller zijn, maar heb een hekel aan leugenaars. En geloof me, zo moeilijk is het niet.
Ik ben begonnen in juni 2017, en sindsdien zijn de pagina's ruim 12.000 keer bekeken. Dus dat alleen al is een reden om door te gaan (dank als je dit leest). Daar deed ik het trouwens niet om, ik wilde vooral weten of ik het een jaar kon volhouden. Elke dag één ding doen voor het klimaat dat ik normaal gesproken niet zou doen. Om er daardoor iets bewuster mee bezig te zijn. Niet alleen praten, doen. Niet omdat ik denk dat ik in mijn eentje de wereld kan redden, maar omdat ik denk dat vele ééntjes er een heleboel zijn. Omdat ik denk dat kiezelsteentjes in de vijver ook kringen kunnen veroorzaken.

Een tamelijk willekeurige week de afgelopen maand:
Maandag: Ik ging ergens eten en nam takken van de perelaar uit de tuin mee ipv wijn of chocolade.
Dinsdag: Ik ging met vier man in één auto naar Dronten en had onderweg een interessant gesprek over vliegen, om precies te zijn: over een all-inclusive reis naar Egypte. Ze waarchuwde me al 'Ik durf het tegen jou bijna niet te zeggen.'
Woensdag: Vegetarisch uit eten bij een superfijn groente restaurant (BAK), waar ik voor het eerst van mijn leven gecarameliseerde witlofwortel at.
Donderdag: dompelpomp reparatie, nadat mijn eerste neiging was: 'weg met dat ding'. Poging mislukt
Vrijdag: tweedehands groen fluwelen jasje gekocht en een bloemenrokje
Zaterdag: dompelpomp te leen gekregen van Louis, die er thuis nog twee had staan
Zondag: gesprek bij Verhalncafé Gember en Citroenen over aantal te drukken kaartjes, gevolg: kleiner en minder.

Ook op vrijdag kwam een vriend van Hans langs. Die stelde een leukere vraag: waarom doe je het eigenlijk? Hoeveel CO2 spaarde je al uit? Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Dus ik doe het niet per se om een heel precies aantal kg. uit te sparen. Ik zie het meer als aanzetje, als experiment. Laat duizend bloemen bloeien, en dan zal je zien dat je er een prachtig boeket van kunt maken.

Inspiratie voor die 1000 bloemen was mijn klimaatdaad van afgelopen zaterdag: een vakantie in eigen land van één avond. Samen met 1000 bussen vol buitenlanders (want bloemencorso) reden we naar Lisse, door de bollenvelden. Ik had dochterlief al héél lang geleden een uitje naar de bollen beloofd. Ik trok mijn groene jasje en bloemenrok aan en we gingen. Hans wilde ook mee, want hij is net zestig geworden en had in al die 60 jaar nog nooit een tochtje naar de bollen gemaakt. We picknickten met Franse kaas en stokbrood die huurders van de Verhalenkamer over hadden (gered eten) en met Hollandse aardbeien uit Nigtevecht. We kochten onderweg voor vier euro veertig tulpen bij een bollenboer in zijn bollenschuur. Dochterlief kreeg een bosje gratis. We praatten hardop in het Nederlands over de mensen die we gekke selfies zagen maken, want ze konden ons toch niet verstaan. En na afloop zei dochterlief: 'Gisteren? Was dat gisteren? Ik dacht vorige week, zó lijkt dit op een week vakantie.' Dat is misschien wel het leukste antwoord op de vraag waarom ik het doe, die klimaatdaden. Het hoeft niet, maar het is soms gewoon fijn, we hoeven niet naar Rome want we wonen al in een sprookjesachtig vakantieland.

Heus, ik weet dat bollen niet allemaal ecologisch en klimaatvriendelijk gekweekt worden. Ik heb wel vier liter benzine verstookt omdat er geen treinverkeer was en we zelf door de knalrode tulpenvelden wilden rijden. Maar dat was dan ook niet mijn klimaatdaadvandedag. Ik ging op vakantie in eigen land en het duurde een hele avond.