Het eierschandaal met Fipronil suddert maar voort. Vegans hebben daar geen last van, want die eten sowieso geen eieren en wij? Wij eten eieren uit de tuin. We hebben nu vier kippen - de toom is sinds juli op volle sterkte - en ik neem voor lief dat ze geen onderscheid maken tussen onkruid en ander kruid. Want alles uit eigen tuin is sowieso CO2-vriendelijk, één appelstroopblik zaad per dag en je krijgt er een seizoen lang hoogwaardig eiwit voor terug, zonder verpakkingsmaterialen en transportkosten. En zonder Fipronil. Ik kook één dag per week plantaardig, maar dus wel met ei, want anders krijg ik ze niet eens op.
Heel leuk die scharrelende kippen, helaas ben ik als stadsboer nu al mislukt, want één van die vier kippen zit na een maand nog niet bij de andere op stok. Ze komt alleen haastig ontbijten en dan verdwijnt ze weer. 's Nachts zit ze ook niet op stok en eieren ho maar. Ze mocht er eerst ook niet bij van de oudste twee kippen, maar toen ze zich zelfs met regen nat liet regenen 's nachts begon ik er toch het mijne van te denken. Die heeft misschien ergens een geheim nest met eieren.
Als een ware detective ben ik daarom de afgelopen dagen door de tuin gesluipen, vastbesloten de kip te betrappen en mezelf te bewijzen als echte stadsboer. Ik vond een perk dat wel heel erg omgewoeld was, een soort kippenpaleis. Maar geen nest, geen kip. De kip leek mij uit te lachen. Het ene moment zat ze onder te tuintafel en ik hield haar vanuit de keuken in de gaten via ons spionnetje. Maar even verdiepte ik me in mijn werk of 'hoep', weg kip.
Tot vanochtend. Na het zwemmen had ik prijs. Willy (zo heet ze) kwam pas laat ontbijten en haastte zich naar het perk waarvan ik al dacht dat ze zich daar schuil hield. Ik sloop er in mijn badpak achteraan en vond achter de brievenbus, in een woest bosje van rozen, daglelies en seringen een paar eieren op de grond liggen. Los, alsof iemand een mandje eieren had omgegooid.
Na het ontbijt ging ik er weer kijken, en ja hoor: daar zat ze, in een uiterste hoek. Ze leek net zo'n kip op een paasmandje. Die paar eieren die zo losjes in het perk lagen waren uit haar overvolle nest gerold. Een prachtexemplaar, gebouwd van gras en eieren, Willy kan zo op voor een competitie nestbouwen voor stadskippen. Bovenop drie verdiepingen ei zat ze. Als een ware kippenfluisteraar tilde ik haar opzij, ze liet me versuft mijn gang gaan.
Ik heb het nest ontmanteld en alle losse eieren ook geraapt. Totaal zijn het er zesendertig. Nu komt de klimaatdaad pas, want ik denk dat de meeste mensen zo'n vieze mand met eieren meteen zouden weggooien. Ik niet. Uit Ecuador kende ik nog de truc waarmee je kan testen of eieren rot zijn: leg ze in water, en als ze drijven zijn ze rot. Zie ook deze test van gezonde tips.
Er dreef er geeneen. Misschien is een grasnest wel de perfecte manier om eieren goed te houden. Omdat we vanaf nu elke dag minstens vier eieren gaan eten, kom ik er sowieso wel achter, want ik breek ze natuurlijk stuk voor stuk open en een oud of ranzig ei herken je echt wel. Dat weet ik ook nog van Ecuador, helaas. Datumstempels geven een ei maar 14 dagen, geloof ik, en de oudste zal dus zeker 36 dagen oud zijn, maar daardoor laat ik me niet op voorhand ontmoedigen. Ik zocht verder en dat bracht me op de fascinerende site van de Preppers. Mensen die zich voorbereiden op klimaatrampen. Op hun forum over eieren leerde ik dat je eieren langer goed houdt door ze in te smeren met olie, of waterglas. Dan kan je ze zelfs wel een jaar goed houden. Over drie verdiepeingen grasnesten wordt niet gesproken, maar als ik over een dag of zeven mijn laatste eitje van de eierberg eet, en niet dood ben, dan zal ik die als tip toevoegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten