Ik doe elke dag iets voor het klimaat, maar ik deel niet alles op deze blog. Ik heb bijvoorbeeld niets geschreven over de dag dat mijn buurman vertelde dat hij stage ging lopen bij de Tuin van West, de pluktuin in Amsterdam-West en hoe we bedachten dat het het onderzoek waard zou zijn om te kijken of we niet hier, voor de deur, tijdelijk een pluktuin van Noord kunnen beginnen op het bouwterrein van de Noord-Zuidlijn. Daarna bleek dat het niet alleen een stage was, maar een echte opleiding. Een part-time opleiding stadslandbouw aan de Warmonderhof bij Dronten.
De dag dat ik de hele website over die opleiding gelezen heb, vond ik ook nog niet echt het vermelden waard als klimaatdaad. Bovendien was er die dag een andere daad leuker om over te schrijven.
Ook de dag dat ik me heb ingeschreven voor die opleiding, heeft de blog nooit gehaald, dat besloot ik ineens in een opwelling één dag voor de vakantie. Iets in me riep 'nu'.
Vandaag werd het echt, daarom verbreek ik nu de stilte. Ik had een afspraak met Wil Sturkenboom (zie foto) over het lopen van stage bij de Tuin van West en na volgende week begin ik. Fruit en groente kweken, maar dan echt goed en niet zo'n beetje rommelen. Tuin aan Zee, Relais a la Rive en wie weet - ook de Voortuin van Noord komen in een volgende fase terecht. Ik ben al jaren gegrepen door het idee van stadslandbouw, eten kweken ìn de stad. Leven en eten met de seizoenen en geen appels uit Chili, maar uit Amsterdam. Ik eet al honing uit eigen tuin dankzij Inke de buurtimker, alleen zijn die bijen elke keer weer verdwenen. Dankzij onze zomeroppas Fleur, die een hele freezerla vol bramen plukte, kon ik twintig potten bramenjam maken. Toch is dat is allemaal 'ernaast'. Wil maakt er echt een bedrijf van en ik ga leren hoe dat moet.
Ik loop al veel te lang 'lekker te rommelen' en in mijn eentje peren te plukken, bramen te snoeien en jam te koken. Samen met anderen te leren hoe je een èchte stadslandbouwer wordt lijkt me leuker en in de stad zeker ook steviger: een collectief is een betere gesprekspartner voor de gemeente. Ik kwam meteen al op het terrein bij Wil een buurvrouw van om de hoek tegen die ook dezelfde opleiding gaat volgen, zodat we nu al voor de ene dag per week dat we naar Dronten moeten reizen met drie man één auto kunnen delen.
Hoezo is dit goed voor het klimaat? Uiteindelijk - en dat gaat verder dan mijn ene eigen tuin - kan eten uit de stad op heel veel manieren CO2 besparen: minder transport, als je de fiets pakt 0 CO2, minder opslag, als je tenminste méér met de seizoenen eet en wie weet door meer bewustzijn over voedsel ook minder verspilling. Ik las een artikel over een man die rond zijn voordeur en op zijn balkon en dakterras per jaar 1000 kg fruit en groente teelt. Wauw. Waarom niet? Ook goed voor een plantaardiger levensstijl.
Het is terug naar de schoolbanken, maar het voelt niet zo. Het is eerder een soort van thuiskomen tussen de appels en frambozen. 'En als je wil kunnen we het verhalen vertellen ook als activiteit aanbieden op de site,' zegt Wil aan het einde van het gesprek. Zo komt alles samen. Tuin, verhalen, samenwerken, stadslandbouw. Alles op fietsafstand.
Alles, behalve Dronten dan. Die CO2-uitstoot stoppen we er nog even in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten