Klimaatdaad en imagoschade: latte drinken uit een jampot

Het boek 'Angela's Ashes' heb ik verslonden, indertijd. Over een uitzichtloos arm Iers gezin. Eén van de dingen die ik ingenieus vond, is dat ze thee dronken uit lege jampotten, omdat ze geen geld voor servies hadden. Wel voor jam, kennelijk. Of misschien kregen ze die van oma.
Een bevriend verhalenverteller kwam laatst langs en haalde uit haar tas een lege honingpot waar ze onderweg koffie uit had gedronken. Nou weet ik uit eigen ervaring dat je als verhalenverteller geen miljoenen verdient, maar dit? Ze legde uit dat ze probeerde helemaal zonder afval te leven en de honingpot gebruikte ze onderweg als goed afsluitbare koffiebeker.
Omdat ik dit jaar alles probeer, leek me dit een mooie klimaatdaad. Ik ben de hele week op pad omdat ik in den Haag een storytellingcursus volg bij Sue Hollingsworth (heel bijzonder), en meestal tracteer ik mezelf ondeweg op koffie. Zeker als ik ruim in mijn tijd zit, of de treinen raar doen. Wat dat betreft is het de laatste tijd bingo. Vandaag reden er bijvoorbeeld bijna de hele dag geen treinen rond Leiden, wat begon toen ik vetrok en nog niet helemaal was afgelopen toen ik terugkwam. Koffie dus. Ook tussen de middag vind ik het heerlijk om even de Coffee Company binnen te lopen voor echte latte.
Daarom was ik op pad met een gezellige Bon Maman jampot met rood geruit schroefdeksel. En ook al was één dag genoeg, ik wilde het maar meteen een hele week volhouden. Hans keek er aan het ontbijt vol afgrijzen naar: 'Dat is wel heel erg geitenwollensokkerig.' Hij heeft zelf de snelle jongens oplossing: een design thermosbeker voor onderweg. Die mocht ik mee, maar nee: dat was niet het idee. Ik vond het juist een superdaad, jampotten hebben we toch teveel, en ik drink mijn koffie graag uit een glas. Maar ik was door zijn opmerking toch aan het twijfelen gebracht. Zou ik nu te ver gaan? Een beetje beschaamd vroeg ik op het station aan de vrouw bij Shakies of ik een latte mag in 'dit'.  Ja, hoor, geen probleem. Alsof ze heel vaak latte in jampotten klaarmaakt, met mooi figuurtje en al krijg ik hem terug.
Overmoedig door dit succes probeer ik het ook bij de Coffeecompany op het Noordeinde: prima, geen probleem. Na de pauze vertel ik erover aan een meducursist die beter op de hoogte is van trends dan ik. Ze ziet de pot en zegt: 'Jampotten zijn helemaal hip. Je krijgt tegenwoordig ook sla in een jampot, chai in een jampot, toetjes in een jampot.' Kijk. Klimaatdaad of niet, als oude jampotten hergebruiken als servies een trend wordt, dan komt het misschien toch nog goed met het klimaat. Ook zonder schrijnende armoede. Het sluit in elk geval goed aan bij het nieuwe gebouw van Abnamro aan de Zuidas, waar ik was voor een bijeenkomst over Groen in de stad, en drie keer mijn jampot vulde. Ze hebben er een heel plafond hebben gemaakt van gerycelde spijkerbroeken van het eigen personeel. Bijna net zo verrassend, vond ik dat, vooral omdat ik bankmannen niet meteen voor me zie in een spijkerbroek. Misschien dat iemand me gezien heeft en ze binnekort allemaal uit hun jampot staan te drinken bij de bank.
Wat zal de volgende recycle trend zijn? Een eenzame sok als hoesje voor je mobiele telefoon, wat ik laatst al bij iemand zag? Of leidt dat wel tot imagoschade? - de lijn is dun.