Vandaag was ik de hele dag in Leiden, op een congres. Het heet Klimaatstemming, dus eigenlijk is dat al een klimaatdaad op zich. Maar zoals Hans al fijntjes opmerkte aan het ontbijt: 'Hoezo is dat jouw klimaatdaad? Jij organiseert het toch niet?' Waar. Dus besloot ik in beperkte tijd, en in de regen in een stad waar ik de weg slecht ken toch de OV-fiets te nemen. Op de piek van de regenbui kwam ik de stalling binnen. Fietsen genoeg. De behulpzame dames lieten zien hoe lang de regen nog ging duren. Maar wachten op de opklaringen zou betekenen dat ik te laat ging komen. Toch de bus? Nee. Ik had de route min of meer opgezocht. Wat bleek: dit keer werd ik beloond voor mijn keus. Er was een gloednieuw fietspad aangelegd precies in de goede richting. In tien minuten was ik behoorlijk nat op plaats van bestemming. Maar tevreden over mijn daad. Ik moest lachen om het eendje, dat voor de deur van de Hogeschool Leiden aan het schuilen was tussen de benen van de rokende studenten. I did it!
Binnen kwam de man met de hamer. Een filmpje over de staat van het klimaat. Hopelijk komen we aan het eind van de dag weer uit deze kuil, dacht ik. De akelig verontrustende film staat niet op internet, maar wel de laatste inzichten op klimaatgebied www.nap.edu. Daarna regen verontrustende inzichten zich aaneen. Ok, we zouden er dus echt goed aan doen om de waarheid en onzekerheid nog veel beter op ons in te laten werken. Apocalyptisch denken en toekomsttrauma ruim voorbij. Wat wiebelig kwam ik terug bij mijn OV-fiets. De zon scheen. De eend zwom weer in de vijver. De trein vertrok op tijd. Brave old world, wat houd ik van je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten