Een dinsdag op de Loosdrechtse plassen. Zonnetje erbij, windkrachtje drie en één bootje: mijn vaders glimmend gelakte houten bootje. Hij wordt een dagje ouder, mijn vader en in het kader van 'wat is er nou eigenlijk echt belangrijk in het leven?' besloot ik zo'n dagje met hem te gaan zeilen. Zeilen is zijn lust en zijn leven, en daarna komt boten bouwen, en daarna aan boten klussen, je begrijpt. Maar dat gedoe met de trailer en de kans dat het allemaal net iets te spannend wordt; in zijn eentje zeilen doet hij liever niet meer. Er zijn ergere dingen te bedenken dan je vader bijstaan en mee te gaan zeilen. Vooral als je de Loosdrechtse plassen ziet: we hadden ze helemaal voor ons alleen.
Met de fok te loevert voeren we de plas over en ankerden voor een privéstrandje dat ook aan de kust van Afrika had kunnen liggen: wit zand, houten ligbedden, een strooien afdak dat aan de bomen hing, wild romantisch. De picknickmand ging open, dit is genieten "En helemaal duurzaam!" riep mijn vader blij. Want hij leest deze blog ook. "Ik ben zelfs lid van de stichting natuurlijk varen: kijk maar" Het gat waar je een buitenboordmotor zou kunnen hangen was leeg. Hij hangt er af en toe een net met bierblikjes in om te koelen. Geen motor, wel roeiriemen.
Zeilen is uit. Loosdrecht lijkt een beetje op een badplaats die haar beste tijd gehad heeft. Luxe villa's genoeg, maar watersport? Niet op dinsdag. We vinden maar één terras open, 'De vette muis,' een soort strandtent. Dat is heel lang heel anders geweest, maar nu vliegt iedereen liever naar zonzekere vakantiebestemmingen. Uit een trekgat komt een rubberboot met drie jongens in zwembroek, die een surfboard achter zich aantrekken met drie meisjes in bikini erop. Dolle pret.Zij hebben het ook ontdekt.
Niet verder vertellen, maar als je eens een heel andere midweek wil, ga naar Loosdrecht, huur een zeilbootje en je hebt de meest klimaatvriendelijke, rustige, fijne midweek ever. Of doe mee met een 'raid' van de stichting natuurlijk varen: http://www.natuurlijkvaren.nl/; motoren verboden.
Sorry voor de scheve horizon op de foto's, zeg je dan bij thuiskomst, maar ik kon het schermpje van de telefoon niet zien, er was teveel zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten