Havermoutmelk voor Barista's

We hadden witte saus gemaakt van sojamelk, wat goed was om gedaan te hebben, maar niet echt een succes, en nu kwam Hans thuis van de Albert Heijn met een heel hip kartonnen pak: havermoutmelk voor barista's. Je zag zo dat je twee keer de prijs betaalde vanwege de hippe uitstraling. In het kader van 'Ik probeer dit jaar alles' heb ik het geprobeerd, een blinde test.

Ik ken de smaak van havermout maar al te goed. Het jaar dat we in Ecuador woonden kochten we het op de markt in grote zakken, het was het allergoedkoopste product dat je krijgen kon. Daar zijn we ook begonnen haver te roosteren voor onze eigen muesli (doen we nog) en zo kwam ik erachter dat ook in Nederland pakken haver ultragoedkoop te krijgen zijn, je moet dan wel die haver van de onderste plank in de Dirk hebben, 39 cent voor een heel pak. Onze dochters kregen elke dag op school een glas havermelk, al was dat gewoon dunne havermout met suiker en water. Ze probeerden het altijd te laten staan. Echt lekker was het niet. De hele school rook naar warme havermout. Havermoutmelk in een glossy pak klinkt daardoor een tikkeltje verdacht. Ookal vind ik geroosterde havermout heerlijk.

Dus nu probeer ik havermelk in de koffie, waarom niet? We hebben nogal een hoge standaard op dit gebied. De koffie kopen we niet zomaar in de supermarkt, maar bij Simon Levelt. De melk kloppen we met de grootste zorg, en dat deden we al zo voordat het woord barista in Nederland geïntroduceerd werd. Het mooie van de klimaatdaad van de dag is: ik probeer alles, maar het mag mislukken.

Latte machiato d'avena - ik kreeg twee glazen. Ik proefde meteen wat de havermelk was, maar dat moet ook eigenlijk. Hoe zielig zou het zijn als je probeert van haversmaak melksmaak te maken? Dus blinddoek af en proeven of het lekker is, in combinatie met koffie. Eigenlijk wel. Het is minder romig, plantaardiger, het heeft meer smaak dan melk. Het hoort ook meer bij koffie, dan melk. Koffie smaakt ook plantaardig, dus dat kan wel samen. Smaakjes in de koffie vind ik meestal vies of zonde, maar dit gaat.

Wat Hans niet wist is dat ik gisteren het laatste restje sojamelk van de witte saus door de koffie had gedaan: dat schuimt, is romig, smaakt minder sterk en kost de helft van een pak hippe Oatly Barista melk. In witte saus vond ik de sojamelk een matig succes, omdat het raar glibberig wordt, maar in de koffie gaat het prima. Slimme jongens hoor, die marketeers bij Oatly, maar voortaan gaan wij plantaardig koffiedrinken zonder hippe verpakkingen. Nu nog de verschillende merken sojamelk testen, om erachter te komen welke wij het lekkerste vinden. We beginnen gewoon met de goedkoopste ongezoete, denk ik, en werken zo onze weg naar boven. Wie al ervaring heeft op dit gebied: tips zijn welkom.