Gisteren zou je 'de klimaatdag van de daad' kunnen noemen. Ik was in Utrecht voor een hele dag verdiepingstraining van klimaatgesprekken, in een heel lief klimaatvriendelijk huisje en ik ging er klimaatvriendelijk heen in de trein. In een spijkerrok die ik al hééél lang heb, en die ietsje te strak zat. Weggooien is een klimaatzonde, dus ik had me erin gewurmd. In de trein vond ik een lege plek, ging zitten en toen hoorde ik: 'krak'. Op de wc zag ik dat er een behoorlijk gat in mijn rok zat. Niet een naadje was gescheurd, de stof. In hippe modetijdschriften doen ze het expres, dan heet het destroyed jeans. Maar bij mij zat die scheur nou net op de enige plek waar je géén schaar in zou zetten als modeontwerper. En als oude katoen eenmaal begint te scheuren....
Toen ik aankwam op de training zei niemand er iets van. Krak - krak - krak, elke keer als ik weer ging zitten scheurde het gat wat verder open. Ik maakte er grapjes over, hield mijn papieren voor het gat als ik opstond. Mijn mede-cursisten waren heel discreet en lief, maar niemand had natuurlijk zomaar een reserverok bij zich. Er zat niets anders op, ik moest aan het einde van de dag met de inmiddels flink opengescheurde rok de trein weer in.
Op station Utrecht liep ik verstopt in de meute langs een Sissy Boy met uitverkoop. Redding! Ze hadden een heerlijke wijde viscose broek, donkerblauw. Nou had ik wel net als klimaatdaad twee tweedehands spijkerbroeken gekocht, maar deze kon er nog wel bij, vond ik. Een lekker zomerbroekje. Ik liet de uitgescheurde rok achter in de handen van de verkoopsters van en stapte opgelucht de trein in. Niet zo duurzaam, een nieuwe broek, maar wel echt nodig.
Bij thuiskomst vraagt mijn vaste klimaatredacteur Hans: "Heb je wel gekeken waar die broek van is gemaakt?" 100% viscose. Maar of dat klimaat-OK is? Geen idee. Op wikipedia vind ik nogal verontrustend klinkende termen:
"Het productieproces gaat als volgt: cellulose uit hout wordt behandeld met natriumhydroxide, en dan vermengd met koolstofdisulfide. Hierbij wordt cellulosexanthaat gevormd dat wordt opgelost in meer natriumhydroxide. Dit vormt de viscose-oplossing.
Deze oplossing kan met behulp van een extruder heet door een spindop (spinneret) worden geperst om rayongaren te spinnen. Hierbij wordt door middel van een zuur de cellulosestructuur weer hersteld.
Het productieproces voor het maken van viscose is al in 1891 ontdekt door drie Britse chemici: Charles Cross, Edward Bevan en Clayton Beadle."
Nee, behalve dat het van hout wordt gemaakt, wat me een stuk beter lijkt qua CO2 dan katoen, wol (schapen) of polyester (aardolie) klinkt het allemaal nogal milieuvervuilend. Britse chemici uit de 19e eeuw staan nou niet bepaald bekend om hun milieuvriendelijkheid.
Gelukkig vond ik ook dit redelijk actuele factsheet van Milieu Centraal met vergelijkingen
Ha! Wol, zijde en nylon: ze scoren allemaal slecht qua CO2 en nog een heleboel andere dingen. Viscose scoort zowaar goed. Alleen qua watergebruik is het wat minder, maar met al die regen van gisteren ben ik meteen geneigd daar niet zo zwaar aan te tillen. Het beste is trouwens gerecyclede textiel, las ik ergens anders op internet. Lijkt me logisch. Nu hoop ik maar dat mijn rokje in de textielcontainer wordt gegooid door de dames van Sissy Boy. Dan was het echt een klimaatdaad om uit mijn rok te scheuren. Of zie ik dat toch verkeerd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten