In Lissabon, waar we laatst op vakantie waren, is het de gewoonste zaak van de wereld. De was droogt in de zon, overal. Mooie huizen, oude krotten, in de stad en ver daarbuiten, iedereen heeft een waslijn en daar droogt de was. Het is er dan ook bijna het hele jaar door droog en warm buiten. Toen wij nog niet in Amsterdam Noord woonden, fietsten we veel vaker dan nu door Noord naar de dorpen, bijvoorbeeld Durgerdam. Daar waren op de dijk eindeloos veel waslijnen met wapperend Nederlands wasgoed. Ik vond het een prachtig gezicht. Zodra wij een vijver in de tuin maakten, lieten we van de aarde twee dijkjes maken, een kweek en een bleek. Op die kweek kom ik later nog wel een keer terug. Op de bleek: een Durgerdamse waslijn. Niets ruikt zo lekker als wasgoed, dat aan de lijn is gedroogd. Hoe het kan weet ik niet, maar wind en zon geven een eigen geur af waar geen wasverzachter tegenop kan.
In Lissabon staat de wapperende was op de toeristenfoto's. Zoals bij ons de fietsen. Anders dan in Lissabon, zijn wij niet trots op ons wapperende wasgoed. We vinden het geloof ik ouderwets en rommelig. Of misschien niet 'we' en ben ik de enige. Was binnen vind ik nog erger: dat ruikt niet lekker en hangt vreselijk in de weg. Als er gasten komen of als er een verhalentuin is heb ik die was liever niet wapperen, zeker geen bh's en onderbroeken. Het is ook best veel moeite, want je moet op tijd de was doen, en daar wringt nog vaker de schoen. En dan moet er niet ineens een bui komen. Onze wasmachine doet er twee uur over, dus dat vereist nogal wat planning en vooruitdenken. Terwijl ik totaal opga in mijn andere werk, ben ik allang weer vergeten dat er eigenlijk was aan de lijn moet. Dan wordt het dubbel werk, want 's nachts hangen we de was dan alsnog binnen aan de lijn, waar hij zeker in de weg hangt als het om dekbedhoezen gaat. Met zo'n Bed and Breakfast was je wat af, drie tot zes ladingen per week.
Gisteren zag ik ineens het licht en mijn klimaatdaad van de dag is dat ik het ook eens ben gaan uitzoeken. Wat is het geval? Mijn moeder had vroeger een Amerikaanse General Electric wasmachine die warm water uit de boiler gebruikte en dan in een half uurtje klaar was. Nou hebben wij een zonneboiler, die we in de zomer - als de zon schijnt - eigenlijk veel te weinig gebruiken. Stel nou, je kunt dat warme water gebruiken in onze huidige wasmachine, die daardoor niet zelf hoeft op te warmen en ook nog eens veel sneller klaar is. Het klinkt als het ei van Columbus. Ik ging even op internet en zowaar, op http://www.energiezuinigwassen.nl vond ik een mogelijkheid. Nou ben ik in huis chef was, maar Hans is chef leidingenwerk, dus hij moet het ook nog goedkeuren en installeren. Maar het begin is er. En tot die tijd moet ik gewoon niet zo flauw doen en beter opletten wat voor weer het is, wanneer de machine klaar is, bijvoorbeeld door de ouderwetse eierwekker te zetten, en niet miepen als er was hangt te drogen als ik iets organiseer in de tuin. Onze waslijn is er mooi genoeg voor. Waar vakantie in Lissabon al niet goed voor is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten